قداست های کم رنگ

این روزها کافی است کمی سر در گریبان خبر داشته باشی ، از هر ده خبر ی که در تمام فضاها ، اعم از مجازی و حقیقی رد و بدل می شود دوسه تای  آن بی شک در خصوص اجرای طرح رتبه بندی فرهنگیان است. 

و اما :

1- آیا واقعا در میان خیل میلیونی کارمندان دولت تنها فرهنگیان هستند که ذی نفع و یا ذی ضرر اجرای این طرح هستند ؟ و اگر در سایر ادارات به انحا مختلف اجرا شده است  ، که قطعا هم شده است چرا این همه در بوق نشده است ؟

2- خوشحالیم که صدا و سیمایی داریم که اعتراضات صنفی ما را نشان نمی دهد ، اما افزایش احتمالی حقوق ما را به خوبی پوشش می دهد!!!

3- رتبه بندی با شرایطی که هنوز هیچ نامه و بخشنامه رسمی برایش صادر نشده است ایا واقعا جوابگوی تبعیض های صنفی جامعه خدوم فرهنگی خواهد بود ؟ 

4- ماه اخر فصل تعطیلات تابستانی است ، کمتر از یک ماه به بازگشایی مدارس مانده است ، به گمانم اگر به شعار "" آرامش در حوزه آموزش و پرورش "" ایمان داریم ، باید کاری کنیم که از هر حیث این  آرامش کم سو شده به چراغ پر نور آموزش و پرورش برگردانیم.

5- در تورم فعلی جامعه و با توجه به مشکلات عدیده اقتصادی ، افزایش چند در صدی حقوق به گمانم هرگز کارساز واقعی نخواهد بود. اینگونه به نظر می رسد که باید برای تکریم این قشر مهم و  انسان ساز فکری نو و طرحی بکر اندیشیده شود. 

6- معلمی را همپایه شغل انبیا گرفته اند و این قداست بی شک خود ارزشی شگرف در میزان رضایتمندی جامعه فرهنگی دارد. اما همان پیامبری که معلم بشریت بوده است فرموده اند : کاد الفقر ان یکون کفرا           پس نباید از نقش بی بدیل اقتصاد در کنار فرهنگ به سادگی گذشت .