فاتح نزاع میان اعتقاد، خرافه و رسم کیست ؟

دراین مجال اندک فرصت کاوش در خرافه یا اصاله بودن آئین " چهارشنبه سوری" نمی باشد و هدف نگارنده اثبات یا نفی مطلق آن نیز نیست.

اما آنچه مبرهن است رسول باطنی (عقل) هرانسان سلیم النفسی ، آسیب رساندن به بدن خود و دیگران را بای نحو کان نفی نموده و آن را مردود می شمارد. پس چگونه رسمی و مراسمی را بپذیریم که موجب اخلال در نظم عمومی شهر و فراهم نمودن موجبات آزار و اذیت سایر شهروندان را فراهم می نماید.

می گویند در گذشته نیاکان ما آیین چهارشنبه سوری را گرامی می داشته اند ، به فرض قبول این ادعا :

          الف: نکود اشت امروزین ما ازاین مراسم تا چه میزان به نکوداشت اجداد ما شباهت دارد؟

          ب:گذشتگان ما در آتش افروزی های خود هرگز بنا را بر آسیب رسانده بر جسم ننهاده اند ، آیا شبهای چهارشنبه آخر سال ما نیز اینگونه است ؟

          ج: برطبق قاعده عقلیه و شرعیه " لاضررولاضرار فی الاسلام " چگونه یک مسلمان می پذیرد رسمی را انجام دهد که موجب اضرار فرد دیگری شود.آنهم ضرری که گاهی واقعا جبران ناپذیر است.

          د: حذف این رسم با قوه قهریه به گمانم امکان پذیر نیست. آنچه مهم است واکاوی علل تمایل مردم مخصوصا نسل جوان به اجرای چنین برنامه هایی و تلاش در راستای جایگزین نمودن برنامه های شاد و متنوع موازی با آن می باشد.

         هــ: آیا هیچ نکته مثبتی دراین مراسم دیده نمی شود که بتوان با تقویت آن ، به نهادیه شدن هنجاری در جامعه کمک کرد؟ آیا واقعا تمام این مراسم مذموم و منفور است ؟

به امید روزی که هیچ کس نه به خود آسیبی رساند ونه به دیگری

...