ازدیر زمانی که انسان مدنی بالطبع بودن را آویزه گوش خود ساخت ، "" امنیــــــــــــــــــت "" جزء لاینفک شهرو هر آبادی مسکونی شد. بقدری این عنصر مهم و قابل تامل است که اساسا نمی توان شهری را بدون امنیت تصور نمود در عین حالی که برای زندگی ، محلی مناسب باشد.
این روزها ، خیلی ها از بروز برخی ناامنی ها در جامعه نالان هستند و از پاره ای اتفاقات در سطح شهر ، گله مند که در جای خود هم مهم است و هم توقع به جایی . اما بیش از آنکه دیگران را مسئوول ایجاد امنیت برای خود بدانیم شاید مرور این نوشتار بد نباشد.
.
امنیت تنها در امنیت ظاهری و جلوگیری از بروز سرقت و .... خلاصه نمی شود. در نگاهی فراتر از همه اینها ، موارد مشخص دیگری نیز به عنوان "" امنیت "" و مظاهر آن باید شناخته شود. نظیر امنیت اخلاقی ، رسانه ای ، نوشتاری ، رفتاری و ...
جامعه ای متعالی است که شهروندان آن بیش و پیش از آنکه چشم انتظار متولیان رسمی ایجاد امنیت باشند ، خودبرای اقامه امنیت ، قیام کنند . قیامی که باید به عنوان فرهنگ ساخته شده و نسل به نسل انتقال یابد.
زمین قابل خرید و فروش است و به قولی منقول اما فرهنگ و آداب اجتماعی غیر منقول وخریدنی نیست. فرهنگ را باید بسازیم . از بچه هایمان شروع کنیم تافردانسلی پر امنیت داشته باشیم.
مطمئن باشیم زیر سوال بردن خدمات صادقانه نیروی خدوم انتظامی و نهادهای مرتبط در خصوص امنیت ، مشکل شهر را حل نخواهد کرد. مشکل شهر زمانی حل می شود که هر شهروند پلیس خود باشد ، هر اردکانی یک قائم به فرهنگ سازی امنیتی باشد. وگرنه اینگونه ترک تازی ها در عرصه نوشتن که برخی پیش گرفته اند، مشکلمان را حل نخواهد کرد.
.