این روزها برخی همه جوره بر ساحت مقدس آموزش و پرورش می تازند.
چه از آن دوست عزیزی که یک اصل روان شناسی معروف و خلاقیت ساز را دست مایه نقد از روند کاری یک آموزگار در مدرسه ای می کند تا دوست معمم غیر فرهنگی که در جمعی کاملا فرهنگی چنان پنبه زحمات خالصانه معلمین در کلاس و درس و مدرسه را می زند که .......
وعجبا که این روزها چنان "" آرامش "" بر ارکان آموزش و پرورش شهر حاکم است که حتی کسی حاضر نمی شود از این عرصه به کلامی دفاع نماید.
وشوربختانه تر از همه چیز اینکه برخی از این ترکتازی های در حضور ارشدین این اداره صورت می گیرد.
حقیر به عنوان معلمی کوچک از جمع شخیص فرهنگیان شهرم به سهم و زعم خویش اظهار نظرکسانی که خود هرگز حاضر به شنیدن کوچکترین نقد از حوزه کاری و تحصیلی خود نیستند ، محکوم کرده و بلند فریاد میزنم:
آموزش و پرورش این شهر صاحب دارد.
البته صاحب آن ، جماعت زحمت کش و قاطبه شریف قریب به ۲۰۰۰ فرهنگی است.
پس قصور و اهمال برخی را دستمایه نقد تمامی حوزه با شرافت آن نکنید.