روزی در غربت

از سوی سازمان یونسکو، سومین پنج‌شنبه از ماه نوامبر هر سال را روز جهانی فلسفه نامیده اند. روزی که بی شک در پاسداشت قداست تعقل می تواند جایگاه قابل عرضه ای را ایفا کند. 

  فلسفه را چه در معنای عام آن که همان" تبیین عقلانی امور "  باشد جستجو کنیم و چه در معنای خاص که  " علم به احوال موجودات از آن جهت که وجود دارند " ، در هر معنا و مرادی که باشد  ، بی شک با ارزش ترین دانش بشری است زیرا تنها در این دانش است که "" گوهر "" وجودی آدمی و ملاک برتری او بر سایر مخلوقات که همان تفکر باشد ، به بوته ارزیابی گذاشته می شود. 

آنچه مهم است ، فاصله زیاد احوالات جامعه  تعقل گرا با جوامع احساس گرا ، تعصب گرا و جهل و یا تجاهل گراست. به قول زعیم فلاسفه جهان ، سقراط حکیم ، هیچ فضیلتی برتر از دانش نیست. 

انتظار می رود تلاش برای ساختن جامعه ای برمدار تعقل گرایی و خردورزی ، از آمال پر شرف انسان عصر مدرنیته باشد اما شوربختانه ، رفتارهایی که این روزها در جوامع بشری هم انجامش زیاد و هم مشتریانش زیادتر ، مشاهده می شود ، به خوبی واضح این مهم است که هنوز فاصله عمیقی تا نهادیه شدن ، خرد در جوامع انسانی داریم. 

کاش در گرامیداشت چنین روزپر شرفی  در کشورمان ، به فراخور حال مخاطبین ، بخش هایی از فلسفه که بی شک می تواند ، راهگشای آدمی در ساختن جامعه ای آباد بر مدار تفکر باشد ، به عموم عرضه می شد.

درد ما نبود دانش نیست ، این روزها درد بشر دوری از "" نطقی "" است که در تعریف انسان آن را ذاتی جداناپذیر انگاشته اند. نطقی که همان تفکر و تعقل است و بی شک بدون تعلیم فلسفه ، نمی توان انتظار برداشت محصولی از ذهن دور از فلسفه آدمیان داشت.