پس لرزه های یک روز

امروز 20 مرداد است و سه روز از  "" روز خبرنگار "" گذشته است اما همچنان در فضای حقیقی و مجازی شهر ، پس لرزه های این روز به گوش می رسد. و چه بد است که  جماعت خبرنگار تنها و تنها  یک روز از سال را مهمان مسئولینی هستند که آلزایمر اداری و اخلاقیشان به حدی  است که گرد فراموشی بر وعده و وعیدهایشان در برابراین جماعت پرکار و کم توقع ،  دیگر برایشان عادی شده است. 

حاشیه های مراسم های امسال نشان داد که هیچ متولی خاص و هیچ تشکل صنفی منسجمی ازاین قشر حد اقل در شهرستان اردکان وجود ندارد. دعوت ها سلیقه ای است و گزینشی  بوده و هرکس ساز خودش را می زند !!!!!!

 به نظرمی رسد که نباید از این نکات مهم به سادگی گذشت :

قبل از هرچیز ، یقین دارم  ، بلند نظری جماعت کم توقع و حتی بی توقع اهل خبر به اندازه ای است که حتی اگر سالی کسی برایشان مراسم نمادین تجلیل هم نگیرد و یا به جمع تجلیلی دعوت هم نشوند ، هرگز از مسیر رسالت پرخطر و پرشرف خود عدول نکرده و همچنان به وظیفه خود عمل خواهند کرد.

شوربختانه هرکس  به فراخور وسع و مناعت طبع خود وشایدهم برمدار خط و منش سیاسی خود  ، جماعتی را به عنوان خبرنگار و اصحاب رسانه دراین شهر می  شناسدو در دعوت از آنان مجد است و بی شک تا این رویه وجود دارد ، همیشه برخی از قلم افتاده  و توقع ها پابرجاست.

سالهاست که باید در لیست خبرنگار و اصحاب رسانه موجود در اداره فرهنگ و ارشاد شهرمان  که قطعا به عنوان لیست مادر شناخته میشود ، تجدید نظر شود . خیلی ها زمانی اهل خبر بوده اند و اکنون بی خبر از همه  ،  تنها در مراسم های تشریفاتی حضور دارند. به قول یکی از دوستان برخی از مدعوین در مراسم های روز خبرنگار اگر ""   روز""  نامه نمی نویسند ، احتمالا  "" شب""  نامه نویسند. !!!!!!!!!!!!!!!!

تعریف دقیق و درستی از خبرنگارا رائه شود تا به برخی از ابهامات پاسخ داده شود. اگر واقعا ملاک خبرنگار رسمی است که به گمانم یکی دونفر بیشتر در اردکان رسما عنوان خبرنگاری را یدک نمی کشند واگر تعریف خبرنگار تعریف عام و جامعی است که همه اهالی خبر و رسانه را اعم از حقیقی و مجازی دراین شهر در برمیگیرد ، پس دعوت گزینشی از برخی دوستان کمی دور از انصاف است.

به نظرم امسال برخی از بزرگان شهر عملا در تجلیل از اصحاب رسانه کوتاهی کردندکه ذکر نامشان شاید از این مقال  جز به حاشیه افزودن متن ماحصلی نداشته باشد. اما روی سخنم به عزیزانی است که امسال در حرکتی بدیع زمینه ساز تجلیل از این جماعت زحمت کش شدند. 

پیشنهاد می شود در سالهای آینده ،   ضمن محترم شمردن حرمت افراد و پرهیز از هرگونه حاشیه سازی   ودریک یک مراسم باشکوه به صورت متمرکز ، بزرگان حقیقی و حقوقی شهر چنانچه تمایلی به ادای دین نسبت به ساحت مقدس تجلیل دارند ، مشترک و به صورت همکاهنگ این مهم را به انجام رسانند. به گمانم این کار هم از هزینه های اضافی می کاهد و هم به اعتبار مجلس می افزاید. 

در پایان ، باردیگر تاکید می شود که  قداست  شغل خبرنگاری  فراتر از دعوت یا عدم دعوت شخص یا مکانی است . آنانی که در سخت ترین لحظات و بدترین مکانها دوربین و قلم از دستانشان نیافتاده است ، هرگز نگاهی به دستان کسی برای تجلیل ندارند. آنان هم به کار خود واردند و هم به قداست خود واقف. 

 

ونکته مهم و آخر اینکه :

این مسئولین شهر هستند که نباید فراموش کنند  بدون حضور اهالی خبر  ، هیچ انعکاسی از فعالیت  آنان وجود ندارد و بدون خلق چالش های خبری ، هرگز نمی توان آینده پرامیدی را برایشان متصور بود.