ایستاده در غبار

دیروز فرصتی دست داد تا در جمعی نه چندان شلوغ ، از به نوعی مستند "" ایستاده در غبار "" دیداری داشته باشم. هرچند معتقدم هرکس به هر نوع در راستای زنده نگه داشتن نام و یاد بزرگان هشت سال دفاع مقدس تلاشی کند ، مورد تقدیر است و در جای خود ، تلاشش  ماندگار اما نکاتی در خصوص این فیلم به ذهنم رسید :

1- چون همراه پسر  نوجوان خود به تماشای این فیلم نشسته بودم ، از نزدیک لمس کردم که نسل نوجوان وجوان ما هیچ شناختی نسبت به بزرگان دفاع مقدس ندارند. نه متوسلیان ها را می شناسند، نه از جنگ چندان خبری دارند  و نه حتی می دانند مریوان و پاوه در کدام استان ایران است !!!!!!!!  به گمانم در زنده نگه داشتن نام و یاد شهنداء کمی و شاید بیشتر از کمی همه قصور کرده ایم 

2- چهره ای که از متوسلیان در این فیلم عرضه می شود به گمانم چندان زیبنده یک  بزرگ مرد نمی باشد . رفتارهای عصبی ، تصمیم های عجولانه ، عذرخواهی های مکرر و.... شاید تصویری زیبنده ای از آن سردار برای نسل فعلی برجای نمی گذارد.

3- از اینکه در دیالوگی از فیلم نام  "" انار اردکان "" برده می شود جای خوشحالی دارد.

4- به تصویر کشیدن برخی اختلاف نظرهای سردارهای دفاع مقدس  به گمانم به اصل فیلم ضربه می زند و ذهنیت نسل جوان را نسبت به هشت سال دفاع مقدس شاید عوض می کند. 

5- بعضا  احمد متوسلیان را "" حاج احمد""  صدا کرده اند اما در فیلم هیچ اشاره ای به  مشرف شدن ایشان به مکه و ادای فریضه حج تمتع نشده است !!!!!!

6- آنچه درفیلم مشهود است این است که  متوسلیان به عنوان کارشناس نظامی و به همراه گردانی  به جنوب لبنان عزیمت کرده است  که توسط برخی نظامیان مسیحی دستگیر می شود ، اما بعضا و در برخی مراسم ها از ایشان به عنوان  دیپلمات ربوده شده نام برده می شود که به گمانم این تناقض باید به نحوی مرتفع گردد.

7- حالت مستند گونه فیلم و بیان راویانه  آن به گمانم کمی از لطافت فیلم کاسته و  انتظارمخاطب از فیلم را برآورده نمی کند. هرچند این تکنیکی در فیلم سازی است اما انتطار تماشاچی از فیلمی داستانی  حداقل در شهری مثل اردکان چیز دیگری است. 

در پایان ضمن تقدیر و تشکر از عوامل تهیه این فیلم و دوستان خوبم در اداره فرهنگ و ارشاد اردکان که مسبب نمایش آن شدند ، از صمیم قلب آرزو دارم که در معرفی بزرگان انقلابمان به نسل جوان ، بیش از پیش موفق باشیم.