تو دانشجویی ،تو حرمت افزای علم و دانشی ، تو نمادی ازرویش سبز خردورزی در شوره زار تجاهلی ، تو اسوه ای ، قداست نامت ؛ رسالتی بس خطیر برتو آورده است ، تو "" دانش ..... جو"" یی
تو خواب بمانی ، جامعه در خواب غفلت است و این شاید زیباترین تعبیر از شرف ذاتی شغلی است که تو داری ، اما ای خواهر و برادر :
ایام خوش و نابرگشت دانشجویی را به چند چیز بیش مگذران که سالهای بعد از فراغت ، حسرت گزیده ، طی طریق نکنی ، اول به تخلق به اخلاق انسانی و اسلامی که بیش از هر چیز دیگر نیاز روز جامعه امان است. دوم به دانش که راز استیلای بشر بر بشر دانش است و این مهم هرگز فراموش نگردد.
سوم تقویت باورهای دینی در عصری که بشریت در فقدانش سخت در عذاب است و مدرنیته با همه عظمتش در برابر بارو برخاسته از ایمان الهی سر تعظیم فرو می آورد.
چهارم نکته انسان بودن به تمام معناست. انسان آنقدر عزیز و شریف است که عمرش به بطالت نگذراند و نگاهش آنقدر عمیق است که جز اهداف متعالی انسانی در سر نپروراند.
پنجم : نه وجه المصالحه این قوم سیاسی باش و نه آن قوم . آزاد اندیشی خود را همیشه محفوظ بدار که اعتبار یک دانشجو تنها و تنها به آزاد اند یشی است و نه عروسک خیمه شب بازی برای بازی دیگران شدن.
آری :
امروز ، 16 آذر ..... روز توست . بهوش که در قداستش تمام قد برخیزی
...