نظر همکارت درسته . حدود 20 سال پیش در اتوبوس اردکان به تهران بودیم . دریکی از ردیفها یکی از جانبازهای شهر با خانمش نشسته بود . زن چادری با حجابی هم سوار شد که تنها بود . صندلی کناری او یک مرد نامحرم نشسته بود. از آن جانباز خواست که جایش را با او عوض کند. اما آن همشهری جانباز ما حاضر نشد. با خواندن نوشته شما یاد این ماجرا افتادم و بیش از پیش دانستم که فضیلتهایی مثل ایثارگری باید در قلب انسان باشد نه عنوان و لقب نان و آبدار.
ای کاش تمام آنان که ادعای شجاعت و ایثارگری دارند از این شهید بزرگوار می آموختند. روح پر فتوحش قرین رحمت الهی باد.
نظر همکارت درسته . حدود 20 سال پیش در اتوبوس اردکان به تهران بودیم . دریکی از ردیفها یکی از جانبازهای شهر با خانمش نشسته بود . زن چادری با حجابی هم سوار شد که تنها بود . صندلی کناری او یک مرد نامحرم نشسته بود. از آن جانباز خواست که جایش را با او عوض کند. اما آن همشهری جانباز ما حاضر نشد. با خواندن نوشته شما یاد این ماجرا افتادم و بیش از پیش دانستم که فضیلتهایی مثل ایثارگری باید در قلب انسان باشد نه عنوان و لقب نان و آبدار.
بابا ایول این رضا پوردهقان رو دیگه از کجا پیدا کردی. رفتم تو نخش!!!!!!!!!! می شناسمش!! نمی دونستم وبلاگ داره.