هنوز هم براین باوریم که :
انقلاب ما ، انفجار نور بود.
هنوز هم برایش جان می دهیم و از ته دل آن را دوست می داریم. هرچند معتقدیم که دراین راه پرفراز و نشیب سی و چهار ساله ، خوشی و ناخوشی های فراوانی را دیده و چشیده ایم اما از قدیم گفته اند :
هرکه را طاووس خواهد ، جور هندوستان کشد
آری :
جور هندوستان را هم کشیدیم تا اصل نظام و انقلابمان بماند ، انقلابی که بی شک هر ایرانی آزاده ای به آن افتخار می کند.
روزها تند می گذرد و انگار همین دیروز بود که حوالی ساعت نه صبح همه همسایه ها در منزل مرحوم ابوی جمع شده بودند تا از دریچه یک تلویزیون سیاه و سفید 14 اینچی ، مستقیما لحظه ورود مردی را ببینند که یک تنه در برار همه فساد قد علم کرد و ایستاد.
آری:
34 سال می گذرد و مردم خوب ایران ، ثابت کرده اند که مثلث آرمانی خود در بهمن 57 را که ایمان ، مردم و رهبری بود هرگز فراموش نکرذه اند.
حواسمان باشد که این انقلاب راحت به دست نیامده است تا خدای نکرده راحت از دست بدهیم.
حواسمان باشد که مصداق آیه شریفه : ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم نشویم. وخواهشا عوام و مخصوصا خواص مواظب انفسشان باشند !!!
بکوشیم تا به جهان ثابت کنیم که می توان حکومتی فراگیر و کارآمد برمبنای دین مداری بنیان نهاد .
فراموش نکنیم که ذوالحقوق انقلاب را خوب شناخته و هرگز آنان را از یاد نبریم.
سختی ها مسیر را تحمل کنیم اما سوء مدیریت ها در شآن این ملت شریف نیست .
لحظه ای از آرمانهای اصیلمان عدول نکنیم اما "" مقتضیات زمان "" که اصل موثر در تداوم فقه جعفری است را نیز فراموش نکنیم.
بعد از قریب به چهار د هه ، با افراط و تفریط ها خدا حافظی کرده و سقفی را پیدا کنیم که در زیر آن همه سلائق و آراء گرد هم آید.
و.....
بگذاریم نسل حاضر از بهمن 57 لذت ببرد که اگر برد ، این انقلاب تضمین شده
است.
.