من یک معلمم

قداست هرشغل به موضوع آن است و تعلیم و تعلم ، قداستی بس بزرگ  و شغل معلمی اشرف همه مشاغل دنیاست . در هر کشور و جامعه ای ، ازآن جهت معلمین را گرامی می دارند که نسل سازند و فرصا ساز

هرچند دراین میان دو نکته هرگز نباید مغفول واقع گردد  یکی اینکه هرآنکس ردای معلمی برقامت خود می پوشد ، بکوشد معلمی باشد به همه جهات دیگراحسن و دوم اینکه نگاه دیگران نیز باید به این قشر فرهیخته جامعه تغییر یافته و مسئول و غیر مسئول نیز باید نگاهشان ، قداست بخش باشد تا...

یک معلم ، آزاد می اندیشد و هرگز اندیشه خود را ارزانی جماعت نان به نرخ روز خوری که برای تمسک بیشتر به پست و مقام دنیا ، حاضرند چوب حراج بر شرافت ارزش های اخلاقی بزنند ، نمی کند.

یک معلم ، می داند که فضای کلاس ، فضای انسان سازی است . او می داند که نگاهش ، لباسش ، کلامش  و... هریک خواسته وناخواسته ، الگویی است برای شاگردانی که چون تشنه ای در کلاس درسش به تلمذ نشسته اند.

آری : هرچند متاسفانه این روزها همچون روزهای گذشته  پردردمان ، احساس می شود دایره نگاه آنانی که خود باید وسعت بخش دید در مجموعه آموزش و پرورش باشند ،تنگ و تنگ تر شده است و حتی برخی می کوشند هنرنداشته خود را در امنیتی کردن فضای آموزش و پرورش بیابند ، اما همه این ها به گمانم روسیاهی است که بعد از زمستان رفته بر رخ زغال ها می ماند.

معلمین ، قداست شغل خود را به چیزی نخواهند فروخت ، چون سرو بر قامت استوار ارزشهای اصیل شغل خود خواهند ایستاد و همه نامروتی های روزگار را به جان خواهند خرید اما به ضدارزشهای اخلاقی این روزهای برخی ، کمر تعظیم خم نخواهند کرد.

من یک معلمم و در این اواخر سه دهه از عمرم که در کسوت پرشرافت معلمی گذرانده ام ، خوشحالم که بخش اعظم بهترین سرمایه های شغلم که شاگردانم هستند ، از من آموخته اند که در کلاس درس دروغ ، تزویر، تعصب و تحجر جایگاهی ندارد. کسانی که اکنون بسیاری از آنان برای خود مردان بزرگی شده اند ، شاید نیک می دانند که معلمشان کوشیده است تا از آنان مردان بزرگ اخلاقی بسازد ، هرچند خودش نمونه کامل اخلاق نبوده است اما حرفهایش ، به مدار انسانیت نزدیک بوده است. باشد تا در این جایگاه وزین ، شرافت و کرامت  اخلاقی حرف اول و آخر را زند.

انشاءالله

........