عزم جمع

وباز حادثه ای ناگوار ، خانوا ده هایی را در شهر به داغ و سوگ نوجوانانشان ، نشاد. قبل از هرچیز برخود فرض می دانم به خانواده های محترم ابویی و ابومحمدی عرض تسلیت داشته و برایشان از خداوند منان ، طلب صبر نمایم.  

اما در بعد ریشه یابی بروز چنین رفتارهایی که معمولا نه عرف پسند است ونه قانون مد ار ،حتماباید کارشناسان امر اظهار نظر نموده و زنگ خطری که در جامعه به صدا در آمده است را جدی بگیرند. 

شاید این روزها در نوشتارهای فضای مجازی ، برخی انگشت اتهام را به سویی این و آن نشانه گرفته و همه را به نوعی شریک این اتفاق شوم می دانند ،  اما  به گمان حقیر آنچه نباید مورد اغفال قرار گیرد  ریشه یابی این حوادث و تلا ش برای خشکاندن ریشه های آن است .

بی انصافی است اگر بخواهیم در این حوادث ، مثلا  تمام قصو ر و کوتاهی را به گردن خادمان نیروی انتظامی انداخته و اینگونه وانمود کرد که اگر  مثلا نیروی انتظامی  با نوجوان موتور سوار برخورد شدید تری می نمود شاید این اتفاق  نمی افتاد.

مطمئن باشید تا فرهنگ سازی مناسبی دراین زمینه ( استفاده درست از وسایط نقیله ) صورت نگیرد، یک دست نیروی انتظامی ، بی شک صدا نخواهد داد. نیرو ی انتظامی بی شک محدودیت های نیرو و امکانات را داشته و توقع حضور دائمی و برخوردهای سلبی از عزیزان زحمت کش این نیرو به گمانم کمی بی انصافی است. آنان نیز به فرهنگ سازی ترافیکی  اعتقاداشته  و می دانند بدون فرهنگ ، زحماتشان ثمره کاملی ندارد. 

اکنون سوال اساسی این است ؟

سازمانها و نهادهای دیگری که به نحوی متولی فرهنگ  سازی این شهر هستند ، دقیقا چه نقشی را   ایفا نموده اند ؟؟ آموزش و پروش در این پازل در کجای صحنه ایستاده است ؟ شورای شهر برای توسعه فرهنگ شهری مخصوصا در زمینه ترافیک ، چه کارهایی را انجام داده است ؟ ائمه جمعه و جماعت که رهبران دینی شهر محسوب می شوند ، تا چه میزان  در این زمینه کوشیده اند ؟؟

پس عزمی باید در این شهر جزم شود تا در آینده یاشاهد بروز این حوادث تلخ نباشیم یا میزان تکرارش به حدااقل  برسد. ان شاء الله 

.