دراینکه ماه خرداد منحصربه فرد ترین ماه سیاسی ایران است ، شکی در آن نیست. از دوم معروف آن گرفته تا نیمه سراسر افتخارش . اما گاهی ما آدمیان ، به فراخور حال سیاسیمان ، یا این طرف بام ته افتاده ایم ، یا آن طرف بام.
چه طرفدار پرو پاقرص دوم خرداد باشیم و چه منتقد صریح آن ، هرگز نباید "" اصالت وجودی "" آنرا منکر شویم. دوم خردادی که به فرموده مقام معظم رهبری یک حماسه بود ( اینجا ) . حال چه از حیث حضور مردم و چه از حیث تغییر سلیقه سیاسی مردم با برخی .
این نگرش حکیمانه رهبر انقلاب خود نشان از بصیرت سیاسی دارد که هنوز بعد ازگذشت قریب به دو دهه از آن حماسه ، هنوز برخی آنرا فتنه نامیده و یا به دنبال مصادره تمام آن به نفع خود هستندو این دقیقا همان خط مشی افراط و تفریط می باشد.
سالهاست از آن روزهای پرالتهاب گذشته است اما به گمانم نه موافقان و نه مخالفان دوم خرداد هیچکدام چندان درسی از خلق این حماسه نگرفته اند.
و اما سوم :
به هرجناحی که تعلق خاطر داشته باشی ، برخی از روزهای سال را باید کلاهت را به احترام خالقان آن روز از سر برداری ، و سوم خرداد 61 یکی از این روزهای سراسر افتخار و حماسه در تاریخ کشورعزیزمان است.
آری:
هرگز نباید زحمات خالصانه کسانی که صادقانه از میهن و ناموس خود دفاع نمودند را فدای برخوردهای سیاسی نموده و یا از آن بدتر ، جماعتی همه ارزشهای انقلاب را به نام و کام خود مصادر نماید.
از دوم تا سوم خرداد ، روزی بیش فاصله نیست. اما به گمانم بلندای این روز ، یک تاریخ است ، تاریخ درک درست از ماوقع سیاسی کشور و پذیرش این مهم که همیشه ذائقه سیاسی ما ، ملاک خلق حماسه از جانب ولی نعمتان انقلاب (( مردم )) نیست.