وعلیک السلام یا جوان

به بهانه روز جوان :

اگر زندگی را چهار فصل بدانیم ، بی شک ، جوانی بهاری است دلفریب و دل انگیز .  هر روزش سرشار از خاطره هست و  مملو از عطر خوش خاطرات. همه سالهای ""  بعد "" زندگی مان بی شک در این فصل پر هیاهو نقش می بندد و اهمیت آن به قدری واضح است که به قول معروف :  "" اخفی لشده ظهوره "" شده است.

هم فرصت  است و هم تهدید ، اما این روزها نمی دانم جرا تهدید هایش بیشتر نمود یافته است تا فرصت هایش. این روزها اگر سری به اماکن مختلف شهرمان زده باشید ، بی شک ردپای تهدید را بیش از فرصت می یابید.

هم نشینی های شبانه  ، گمبه نشینی های آن چنانی ، علاف در کوی و برزن تا نیمه های شب، دوری از آداب و اخلاق های  انسانی   و دهها اما و اگر دیگر که هر کدام به نوعی می تواند برای نسل جوانی که به فرموده مقام معظم رهبری ، گل سر سبد هر ملتند ، تهدید باشد. 

البته بی گفته واضح است که از حیث ساختار جامعه شناسانه ، هر کدام از این  رفتارهای ، علل و عواملی  برای خود دارد که جا دارد در جای خود مورد واکاوی علمی قرار گیرد. 

آری:

جوانی را فرصت بسازیم بی آنکه  از تهدیدهایش تنها  "" هراس "" داشته باشیم. اما آنچه مورد تاسف  است نگاه تنها "" سلبی " " برخی با ناهنجاری های دوران  جوانی است.

نمی دانم آیا کسی در این شهر هرگز از خود پرسیده است چرا این همه جوان تا نیمه های شب ، در خیابانها جولان می دهند ؟ چرا سالن های ورزشی شهر خالی و  حاشیه خیابانها و حتی کشتخوانهای پسته در نیمه های شب مملو از جوانان است ؟

کسی از خود پرسیده است جوانی که کسب و کاری ندارد چگونه بابت دو ساعت سالن ورزشی حق الاجاره 300000 ریالی را چگونه پرداخت کند؟ 

و دهها سوال دیگر ......