نگاه ویژه

این روزها ، فرهنگ و کار فرهنگی دغدغه خیلی ها شده است . از مردم عام گرفته تا مسئولین خاص و صدالبته این در نوع خود هم کم نظیر است و هم جای سپاس

اما به گمانم بیان درد یک طرف ، تشخیص درد یک طرف و درمان درد طرف دیگر است . اگر  سست گرایی فرهنگی  و اضمحلال فرهنگ اصیل ایرانی ، اسلامی ، اردکانی ، دغدغه اصلی همه شده است ، باید صادقانه از خود بپرسیم اکنون در کدام مرحله هستیم : بیان ، تشخیص یا درمان

بیان درد خود شاخصه هایی دارد 

تشخیص درد خود ضرورت هایی را در پی دارد

و مهمترین مرحله که همان درمان است ، هم هنرمندی زاید الوصفی را می طلبد و هم متخصص خاص خود را می خواهد. اکنون که تقریبا همه متفق القول در بیان درد ضعف فرهنگی به تفاهم رسیده اند ، باید شرایطی فراهم شود که مراحل بعدی نیز به خوبی محقق شده و ساختار اصیل فرهنگ ایرانی اسلامی در حیات اجتماعی ، شکل پذیرد.