اردکان من

اردکان من

آرمان شهری بر مدار ایمان ، اخلاق و خرد ورزی
اردکان من

اردکان من

آرمان شهری بر مدار ایمان ، اخلاق و خرد ورزی

هشتم اسفند ماه / ضرورت فراگیر

 

هنوز هم خیلی ها برا این عقیده اند که تفکیک تربیت از تعلیم کاری نابخردانه بوده و بیهوده.  

هنوز هم خیلی ها حتی ها کارشناسان تعلیم و تربیت معتقدند که  تعلیم و تعلم زمانی موثر است که آمیخته با تزکیه شود.  

حقیر هم می پذیرم  و براین باورم که جدایی وظایف تربیتی و تعلیمی معلمین و اولیاء مدرسه از اول شاید چندان کار جالبی نبود .  

هرچند امور تربیتی را حسنه جاریه شهیدان رجایی و باهنر می دانند اما ای کاش آن روزگار به جای تفکیک و تاسیس  تعلیم و تربیت در هم ادغام می شد.  

اکنون و بعد از گذشت بیش از 30 سال از تاسیس نهاد امور تربیتی ، نسل امروز مدارس ما کمترین میزان تاثیر پذیری تربیتی خود را از مربیان مدارس خود می گیرند. 

شاید برخی چنان شتابزده قضاوت کنند که چشم حق بین و واقع بینشان تحت تاثیر عواطف قرار گرفته و حتی این چند سطر روزنوشت را هم در راستای تضعیف ، از بین بردن و آب به آسیاب دشمن ریختن و قس علی هذا بدانند اما :  

 

1- ابزارهای نوین تهاجم فرهنگی غرب در این 30 سال بارها و بارها بروز آوری شده است ، آیا مربیان ما هم بروز شده اند؟؟ 

 

2- وقتی نهادی ساختیم و تفکیک کردیم ناخود آگاه بقیه خود را از کار معظم تربیت کنار می کشند ، اکنون آیا دبیر فیزیک و شمیی هم به همان اندازه کار تربیتی انجام می دهد که ما از مربی انتظار داریم ؟؟؟  

 

 

 

 

 

3- مگریک مربی در مدرسه چه میزان فرصت تربیت دارد ؟؟؟؟ کاغذ بازی اداری و تشریفات رسمی چنان وقت و دست و پای مربیان را گرفته که فرصت تربیت را از آنان می رباید 

 

4- این ایام که مدارس ما از دبستان تا پیش دانشگاهی تست زده شده اند و ویروس کنکور و آزمون و رقابت صرفا علمی و .... همه جا را فراگرفته است ، آیا واقعا مجالی برای یک مربی برای تربیت هست ؟؟ 

 

5- شکافی که بعضا میان خانواده ها و مدارس در تربیت فرزندان دیده می شود را چه کسی پر خواهد نمود.  

 

6- جامعه نیز متاسفانه این روزها نقش خود را خوب ایفا نمی کند.  

 

7- اگر کمی  بدون حب الشیِی که گاهی یعمی و گاهی یصم می کند به قضیه نگاه کنیم ، امروزه جز برگزاری مسابقات فرهنگی هنری کلیشه ای و یا چند برنامه صوری متاسفانه هیچ حرکت تاثیر گذار و ماندگاری در حوزه تربیت از امور تربیتی نمی بینیم. 

 

8- فکر نو بی شک نیرو و قوای جدیدی را نیز می طلبد ، پس چه بهتر که در تجدید قوا و نیروهایمان شتاب کنیم.  

 

9- براین باورم که اصل امور تربیتی  یک ضرورت  غیر قابل انکار است اما نقدهایی نیز بر عملکردآن وارد است . البته نه نقدهای سیاسی که دولتها معمولا با این نهاد انجام می دهند. 

 

و در آخر 

 

این روز را به همه مربیان مخصوصا دو مربی عزیزی که از دبستان بر من تاثیر زیادی گذاشتند تبریک عرض می نمایم.  

  

1- معلم و مربی عزیزم  آزاده سرافراز جناب آقای رضا حاج احمدی  

 

 

2- مرد خستگی ناپذیر امور تربیتی جناب آقای حمزه شاکر